حبشه (حبشی) بن قیس
حبشه بن قیس، ایثار و پاکبازی در راه اهل بیت را از پدرش قیس آموخته بود. پدرش یاور امیر مؤمنان بود و جدش سلمه از اصحاب پیامبر .
راوی حدیث بود و قاری قرآن، پاک باز و رشید، شمشیر زن و نیزه انداز و اهل تهجد و عبادت و پاک نهادی.
شور و شوق پیوستن به اباعبدالله، او را از دیارش کوفه جدا کرد و در پنجمین روز از محرم، خود را به مولایش حسین (ع) رساند و در جمع یاران فداکار قرار گرفت.
دوستان آشنایش که برخی در قیام مسلم همراه آن شهید مظلوم بودند نیز به کربلا آمده بودند و حبشه بن قیس در جمع آنان خود را برای حماسه ی عاشورا آماده می کرد.
سپیده دم عاشورا، پس از شبی همه راز و نیاز و سوز و گداز، از مشرق کربلا دمید و حبشه در کنار حبیب و بریر و عابس و جوانان بنی هاشم، لباس رزم پوشیده، چشم به راه لحظه ی ایثار و شهادت بود.
او هنوز به ۴۰ سالگی نرسیده بود، چالاک و رزمنده و پرشور، چشم در چشم مولای خویش داشت تا چه می فرماید.
تیرباران ناجوانمردانه ی عمرسعد، چتری از پیکان های جان شکار بر گستره ی میدان گشوده بود.
حبشه نیز همپای یاران در مقاومتی حماسی و رزمی نابرابر، با تنی پر از چوبه ی تیر به محبوب پیوست. نام پدرش قیس نهمی و قاسم نهمی نیز آمده است.
حبشه به پاس جدش سلمه و پدرش قیس، مورد احترام همگان بود.
بدون دیدگاه