چهل منزل 

رسولان و سفیران سرفراز عاشورا، پس از فروشکستن بت کوفه – عبیدالله بن زیاد – و روشنگری و خطبه خوانی و تحول آفرینی، به سمت آزمون گاه سوم خود – شام – رهسپار شدند.
رنج ها، شکنجه ها، شهادت ها و تنگناهای نظام اموی نتوانسته بود در اراده و ایمان و راه آنان کمترین خلل و سستی ایجاد کند.
این کاروان، پیش از این حدود فاصله ی میان مکه تا کربلا را، خائفاً یترقب پیموده بود و کربلای خون و تازیانه و تیغ و آتش و غارت و طعنه را پشت سر نهاده و از آزمون ۷۰ کیلومتر فاصله ی کربلا تا کوفه با شتران بی جهاز، تازیانه و کعب نیزه و گرسنگی و زنجیر سربلند بیرون آمده بود و کوفه ی جشن و سرور را به سوک و اشک و تحقیر عبید الله زیاد رسانده بود.
به درستی نمی دانیم کدام روز دستور حرکت قافله‌ی اسیران به شام صادر شد. آنچه مسلم است میزان درنگ در کوفه پس از رسوایی و تحقیر و تغییر رفتار مردم از یک سو و انتظار یزید بن معاویه در شام از دیگر سو نباید طولانی باشد؛ در نتیجه میزان توقف در کوفه را سه یا چهار روز و حداکثر شش روز باید دانست. تذکره الخواص مدت توقف در کوفه را دو روز میداند.
پیش از این – در بدو ورود کاروان به کوفه – عبیدالله به یزید نامه نگاشته و خبر پیروزی و اسارت اهل بیت را گزارش کرده بود. کمی پیش از حرکت کاروان اسیران به شام نیز به شهرهای مسیر و حاکمان شهرها اطلاع داده بود که قافله‌ی اسیران در راه است و از حاملان سرها و محافظان آنها، استقبال و پذیرایی کنند.
سرها را در صندوق ها نهادند و با نزدیک شدن به شهرها قرار بود بر نیزه افراشته کنند تا قدرت و پیروزی خود را نشان دهند و ترس و دلهره بیافرینند و راه را بر خیزشها و حرکت های انقلابی سد کنند.
تعیین دقیق منزلگاه ها اندکی دشوار است اما با قرائن و شواهد به گونه ای تقریبی منازل راه را می توان تعیین کرد
کاروان اسرا جمعا چهل منزل از کوفه تا شام توقف کرده اند لذا در این مجموعه، به ده منزلِ منتهی به شام(منزل سی ام تا رسیدن به قصر یزید) خواهیم پرداخت.
این مطالب از فصل سی و چهارم کتاب “آینه در کربلاست” تالیف دکتر محمدرضا سنگری با عنوان سفر به شام آورده شده است.