نعمان بن عمرو اَزدی راسبی
نعمان، از اصحاب امیر مؤمنان علی (ع) در جنگ صفین بود. از آن حادثه ها هم زخم‌ها بر تن داشت و هم زخم ها بر دل.
نعمان، ناله های هراس زدگان لیله الهریر در صفین شنیده بود و شکوه شمشیر زدن مالک اشتر را در این نبرد. اما تلخی دگرگون شدن صحنه و فریب ساده لوحان با مشاهده ی قرآن بر نیزه، زخمی بود که با هر بار یادآوری تازه می‌شد.
در قیام کوفه نیز شاهد خیانت ها و پیمان شکنی ها بود و شهادت حضرت مسلم و هانی.
سر انجام همراه بر درش ځلاس، کوفه را رها کرد و به کربلا آمد تا یاور و همراه با عبد الله حسین (ع)باشد.
زمان رسیدن به کربلا روز هشتم محرم بود. سپاه امام در محاصره و آب را به روی خیمه ها و یاران امام بسته بودند.
نعمان عاشقانه در صف یاران قرار گرفت و خود را برای دفاع از حریم حسینی آماده کرد.
برخی نوشته اند که او و برادرش در سپاه عمر سعد بودند و با مشاهده‌ی مظلومیت امام از کفر و ضلالت گسستند و به نور و هدایت حسینی پیوستند.
سر انجام نعمان در روز عاشورا، در تیرباران صبح همراه با پنجاه تن شهید خونین بال به سمت روشن فلاح و فوز، بال و پر گشود.
او در هنگام شهادت ۵۰ ساله بود. در زیارت رجبیه به او سلام داده شده است: السلام علی نعمان بن عمرو
برخی شهادت او را بین حمله نخستین تا ظهر عاشورا دانسته اند که درست تر همان شهادت در تیرباران صبح است.
بدون دیدگاه