سالم بن عمرو بن عبدالله

سالم بن عمرو بن عبدالله از دو زندان رسته و به کربلای ایثار و فداکاری پیوسته بود. نخستین زندان وی پس از شهادت مسلم بن عقیل بود. کثیر بن شهاب مذحجی پس از جست و جوی فراوان به مخفیگاه او دست یافت و پس از دستگیری، او را به زندان افکند اما سالم موفق به فرار شد.

زندان دوم او کوفه بود و رهایی از این زندان و پیوستن به محبوب و مولایش اباعبدالله الحسین (ع) بود.

زمان پیوستن او به اباعبدالله دوم محرم بود. وی زیرکانه و متهورانه از تنگنای کوفه و اختفا گریخت و در نخستین روز ورود امام حسین به کربلا، به او پیوست.

سالم بن عمرو بیش از ۴۵ سال نداشت. سوارکاری ماهر، مجاهدی میدان دیده و شمشیر زنی شجاع بود. با معارف قرانی آشنایی داشت و به اهل بیت عشق می ورزید. دشمن بنی امیه بود و اندوه بزرگ پیمان شکنی کوفیان، زخمی بود که بر جان و روحش نشسته بود.

این مجاهد فی سبیل الله و زندان شکسته و وارسته، در روز عاشورا، آماده دفاع از حریم اسلام و امام شد و در تیرباران صبح، پس از رزمی دلاورانه با پیکری زخم آگین از تیرهای دشمن به شهادت رسید.

در زیارت ناحیه ی مقدسه به او سلام داده شده است: السلام على سالم مولی ابن مدینه الکلبی.

در کتب و منابع از این شهید با عنوان سالم بن عمرو و گاه سالم بن مدینه کلبی یاد شده است.

همچنین اورده اند که آمدن او به کربلا همراه جمعی از دوستان بوده است.