عمار بن حسان طایی

عمار (عامر) بن حسّان طایی

عمار بن حسّان طایی منسوب به طى (جُلهُمه) و از نسل حضرت نوح بود. او فرزند شهید بود و در س رشادت و شهادت را از پدر آموخته بود. پدرش حسّان در جنگ جمل شرکت کرد و پس از پایان این فتنه، در کنار مولایش علی (ع) به نشر حقایق و رسواگری دشمن پرداخت. در جنگ صفین، دوشادوش رزمندگان از حریم علوی دفاع کرد و در رکاب مولایش به شهادت رسید.

با شروع نهضت حسینی و ارسال نامه ها برای دعوت امام به کوفه، به مکه آمد و در کنار کعبه، به روشنگری پرداخت.

عمار، هم سفر کاروان حسینی، منزل به منزل از مکه به کربلا آمد و هر روز آماده تر از پیش، شوق پاک بازی در راه و آرمان حسینی را در جان پرورد.

عمار، قاری و حافظ قرآن، حافظ و راوی روایات، دین شناس، بصیر، رشید، رزمنده، شجاع و پیروزمند آزمون های بزرگ بود. حدود ۴۰ سال داشت و شادابی و چالاکی در رفتارش دیده می شد.

روز عاشورا، پس از نماز صبح که به جماعت و امامت اباعبدالله الحسین برگزار شد، لباس رزم پوشید و در جمع نستوه و بشکوه یاران حسین قرار گرفت. ساعتی بعد عمر سعد فرمان تیرباران داد و در جمع شهیدان، عمار یا عماره نیز گلگون تن با ده چوبه تیر که بر بدنش نشسته بود به جاودانگی پیوسته بود.

در زیارت ناحیه ی مقدسه و رجبیه بر او سلام داده شده است: السلام علی عمار بن حسان بن شریح الطائی.

بعضی احتمال داده اند عمار بن حسان با عمار بن ابی سلامه یکی است و ابوسلامه کنیه ی حسّان است.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *