عبدالرحمن بن مسعود بن حجاج تیمی
عبدالرحمن بن مسعود بن حجاج تیمی هم چون پدرش شیفته ی اهل بیت، پرشور، رشید، سوارکار و مبارز بود. با آنکه ۲۰ سال بیشتر نداشت اما همچون رزم دیدگان و میدان ازمودگان، سری پر شور داشت و چالاک و چابک بود.
عبدالرحمن بن مسعود، خسته و آزرده از کوفه ی دروغ و غدر و پیمان شکنی، همراه پدر قصد کربلا کرد. پس از دو روز به کربلا رسید. او با پدرش و با لشکریانی که به یاری عمر سعر عازم کربلا بودند، همراه شده بود.
شب هشتم محرم، عبدالرحمن و پدرش به کربلا رسیدند و قدم به خیره حسین گذاشتند. امام با آغوش باز پذیرایشان شد.
در روز عاشورا در تیرباران سپاه عمر سعد، این پدر و پسر هم را در آغوش فشردند و آماده‌ی فداکاری شدند.
ساعتی بعد با فرو نشستن گرد و غبار و پایان تیر باران، عبد الرحمن با چهره ای ارغوانی و تنی که از آن چشمه چشمه خون می جوشید و چندین چوبه ی تیر بر آن نشسته بود در کنار پدرش به بهشت و رضوان الهی پیوسته بود.
امام زمان بر او و پدرش سلام می دهد: السلام علی مسعود بن حجاج و ابنه
بدون دیدگاه