عبدالرحمن بن عبدرب انصاری خزرجی
این پیر پاک باز و مخلص در ۷۰ سالگی در کربلا حضور یافت. عبد الرحمن از قبیلہ خزرج بود که مدینه را ترک کرد و به کوفه آمد. او را از اصحاب پیامبر(ص) دانسته اند. قاری و مفسر قرآن بود و قرآن را از امیر مؤمنان علی (ع) آموخته بود. وی جزء ده تن راویان غدیر در رحبه بوده است.
عبد الرحمان از کوفه به مکه آمد و هم رکاب ابا عبدالله الحسین (ع) از مکه تا کربلا را پیمود. نوشته اند: در شب عاشورا، پشت خیمه ی نظافت، بریر بن خضیر همدانی (یار بزرگ ابا عبد الله) با او شوخی می کرد. وقتی عبدالرحمن علت شوخی را پرسید، بریر به لحظه های وصل و بهشت موعود پروردگار اشاره کرد.
هر چند برخی شهادت این یار شجاع و فداکار و پاک باز را پس از نماز ظهر عاشورا نوشته اند اما درست تر آن است که وی در تیرباران صبح عاشورا به شهادت رسیده است.
نام او را در برخی مقاتل عبدالرحیم نگاشته اند. او عاشقانه و دلیرانه در عاشورا زیر بارش تیرهای دشمن جنگید و با محاسن سپید خون آلود به دیدار محبوب شتافت. از ویژگی های او علی رغم ۷۰ سال سن در کربلا، چالاکی، نشاط و شور و وجدی بود که خاص جوانان است.
غلام عبد الرحمن نیز در کربلا او را همراهی می کرد.
بدون دیدگاه