منزل سی و دوم دیر راهب
برگرفته از کتاب آینه در کربلاست : چهل منزل
قافله از جبل جوشن گذشت. در راه به دیر راهبی (روحانی مسیحی) رسیدند. به رسم همیشگی، سر را از صندوق بیرون آوردند و بر نیزه کردند. راهب دیر نشین شبانگاه دید که نوری از آنجا به سمت آسمان تابان است. راهب به سمت لشکر آمد و پرسید: از کجا می آیید؟
گفتند: از سرزمین عراق به جنگ حسین رفته بودیم و این سر اوست که برای یزید می بریم
راهب گفت: این حسین، همان است که پدر او پسرعم پیامبر شماست و مادر او دختر پیامبر شماست؟ .. .
گفتند: آری.
راهب گفت: لعنت بر شما! اگر عیسی پسری میداشت ما او را بر دیدگان خود می نهادیم.
آنگاه گفت: به بزرگ خود بگویید که ده هزار درهم از پدرم به ارث رسیده است آن را از من بگیرید و سر این سرور را به من بدهید که امشب نزد من باشد. هنگام رفتن بازیس خواهم داد.
به عمرسعد گفتند و او پذیرفت.
راهب دو کیسه زر را از دیر بیرون آورد و به آنان داد و عمرسعد پس از بررسی کیسه ها را مهر کرد و به خزانه دار خود سپرد و سر امام را به راهب داد.
راهب سر را به دیر خود برد. صومعه‌ی او از نور آن سر منور شد و صدای هاتفی را شنید که گفت: خوشا به حال تو و خوشا به حال کسی که حرمت آن بزرگوار را بداند.
راهب سر را به گلاب شست و با مشک و کافور معطر گردانید و بر سجاده‌ی خود گذاشت و رو به آسمان کرد و گفت: خدایا به حق عیسی امر کن که این سر بزرگوار با من سخن بگوید…
همه ی آنچه چند منزل پیش اتفاق افتاده بود، در این ماجرا تکرار می شود که نشان می‌دهد یا حادثه یکی است و به منازل دیگر نیز نسبت داده شده است یا حادثه در این منزل رخ داده است.
اندک تفاوت هایی در گزارش حادثه در این منزل آمده است، از جمله سر به صحرا گذاشتن راهب و جان دادن و بیرون آوردن زرها در نزدیک دمشق و مشاهده ی اینکه زرها به سفال تبدیل شده و بر یک روی آنها این آیه نقش بسته که لا تحسبن الله غافلا عما یعمل الظالمون و بر دیگر روی سفال ها آمده است: و سیعلم الذین ظلموا أی منقلب ینقلبون
و عمرسعد پس از دیدن این آیات گفت: انا لله و انا الیه راجعون زیانکار دنیا و عقبی شدم و آن سفال ها را در آب ریختند.
نیز نوشته اند دیر نشین، یهودی بود و با ایمان آوردن او جمعی از یاران و خویشاوندانش مسلمان شدند.
این رویداد با افزودن ها و کاستن ها در منابع متعدد آمده است.
بدون دیدگاه