زهير بن سلیم ازدی
زهير بن سلیم ازدی اهل کوفه بود و از قبیله ی مشهور اَزد. برادرش مخنف بن سلیم از یاران فداکار امیر مؤمنان علی (ع) بود.
زهیر در کوفه، چهر های ممتاز و درخشان بود او را به نبرد قادسیه می شناختند. در آن نبرد یکی از سرداران ایرانی به نام نخارجان یا نخیر خان به میدان آمد و مبارز طلبید و زهیر در صحنه ی کارزار حاضر شد و در نبردی سهمگین موفق شد حریف تناور و جنگ دیده ی خود را به خاک بنشاند.
زهیر، رشید، رزم آزموده، شجاع، شریف و بزرگ منش، قرآن شناس و دوستدار اهل بیت بود که در جنگ صفین نیز سابقه‌ی حضور و همراهی با امیرالمؤمنین علی (ع) داشت.
شگفت آن است که پسرش عبدالله بن زهیر بن سلیم ازدی از فرماندهان لشکر عمر سعد بود و تلاش زهیر در جذب فرزند و یاوری امام حسین (ع) کارگر نیفتاد.
زهیر خود نیز تا شب عاشورا در لشکر عمر سعد بود و امید داشت که کار با مصالحه پایان پذیرد اما وقتی مطمئن شد عمر سعد در قتال با اباعبدلله مصمم است، تصمیم خود را گرفت و به امام عاشورا پیوست. در آن هنگام زهیر ۷۰ ساله بود.
سرانجام در صبح عاشورا و تیرباران دشمن، این پیر پاک باز با زخم های پیاپی تیرها بر خاک افتاد و خندان به محبوب پیوست.
فضل بن عباس ربیعه شاعر مشهور عرب در قصیده‌ای بنی امیه را شماتت می کند و شهادت زهیر را یکی از گناهان بنی امیه بر می شمرد:
إرجعوا عامرة و ردوا زهيراً
ثم عثمان فارجعوا غارمينا
امام زمان او را می ستاید و سلام می دهد: السلام على زهير بن سليم الاَزدی.
گویا یکی از تیرهای کاری که به شهادت زهیر منجر شد تیر فرزندش عبدالله بود!
بدون دیدگاه