جندب بن حجیر کندی خولانی
جندب بن حجیر کندی خولانی، اصالت یمنی داشت و جزء شاخه ی خولان که آن نیز از شاخه های کلان و از اعراب قحطانی است، بود. بعدها ساکن کوفه شد.
او از شیعیان مخلص، از مبارزان و شجاعان قبیله ی اَزد و نیروهای کنده در نبرد صفین بود.
قاری قرآن، دوستدار اهل بیت، دشمن بنی امیه و شجاع و سوارکاری ماهر بود. محضر پیامبر را درک کرده بود و از یاران وی محسوب میشد.
اینک در ۷۰ سالگی و با سابقه ای درخشان و ممتاز، قصد همراهی و یاری اباعبدالله کرد. در این سفر فرزندش حجیر نیز همراه وی بود.
در منزل حاجر – قبل از برخورد اباعبدالله و یارانش با سپاه حر، به امام پیوست و با او به کربلا آمد. زمان پیوستن او پانزدهم ذی الحجه، یک هفته بعد از حرکت امام حسین (ع) از مکه بود.
جندب بن حجیر، در جنگ صفین شرکت فعال داشت. ابن عساکر شهادت او را در صفین می داند. اما نشانه های روشن تاریخی، حضور او را در کربلا تأیید می کند.
در عصر عثمان، جندب از کوفه به شام فرستاده شد. شاید این فرستادن نوعی تبعید باشد. سرانجام جندب با قافله‌ی حسینی به کربلا رسید. در کربلا در صبح عاشورا، کمر را بست تا آثار پیری محسوس نباشد و صبحگاه با چهره ای روشن، زیبا، معطر و راسخ برای فداکاری آماده شد در حالی که فرزندش در کنارش بود.
در تیرباران صبح، این پیر پاکِ پارسای پاک باز، با محاسنی گلگون و تنی تیر خورده، به بهشت دیدار و وصل پیامبر رسید.
در زیارت ناحیه ی مقدسه آمده است: السلام على جندب بن حجر الخولانی. نام پدرش را حجیر، مجیر و حجر نیز نگاشته اند.
بدون دیدگاه