بنام خدا
مسابقه بهار امامت ، شعبان ۱۴۴۴ اسفند ۱۴۰۱
حکمت ها و کلمات قصار منتخب امیر مومنان علی ابن ابیطالب در نهج البلاغه
- حکمت ۱۳۴ :
لَا يَكُونُ الصَّدِيقُ صَدِيقاً حَتَّى يَحْفَظَ أَخَاهُ فِي ثَلَاثٍ: فِي نَكْبَتِهِ وَ غَيْبَتِهِ وَ وَفَاتِهِ.
دوست را دوست نتوان گفت، مگر آن گاه، كه در سه جاى آبروى دوست خود نگه دارد. يكجا به هنگامى كه به بلايى گرفتار شود و يكى در هنگامى كه حاضر نباشد و يكى بعد از مرگش
- حکمت ۱۳۷ :
اسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَةِ.
روزى را به صدقه دادن فرود آريد.
- حکمت ۱۴۰:
مَا عَالَ مَنِ اقْتَصد
كسى كه ميانه روی کرد تنگدست نشد.
- حکمت ۱۴۲ :
التَّوَدُّدُ نِصْفُ الْعَقْلِ.
دوستى كردن با ديگران نيمى از عقل است.
- حکمت ۱۴۴ :
يَنْزِلُ الصَّبْرُ عَلَى قَدْرِ الْمُصِيبَةِ، وَ مَنْ ضَرَبَ يَدَهُ عَلَى فَخِذِهِ عِنْدَ مُصِيبَتِهِ، حَبِطَ [أَجْرُهُ] عَمَلُهُ.
شكيبايى به قدر مصيبت نازل مى شود، هر كس كه به هنگام مصيبت بر زانو زند، پاداشش از ميان مى رود.
- حکمت ۱۴۷ :
النَّاسُ ثَلَاثَةٌ: فَعَالِمٌ رَبَّانِيٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ نَجَاةٍ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ
مردم سه دسته اند، عالمى ربّانى و آموزنده اى كه در راه رستگاری گام برمى دارد و سه ديگر همج الرّعاع. يعنى كسانى كه از پى هر آواز مى روند و با وزش هر باد به چپ و راست ميل مى كنند
- حکمت ۱۵۳ :
لَا يَعْدَمُ الصَّبُورُ الظَّفَرَ، وَ إِنْ طَالَ بِهِ الزَّمَانُ.
مرد شكيبا پيروزى را از دست ندهد، هر چند، روزگارانى سخت بر او بگذرد.
- حکمت ۱۵۵ :
اعْتَصِمُوا [اسْتَعْصِمُوا] بِالذِّمَمِ فِي أَوْتَادِهَا [أَوْتَارِهَا].
به عهد و پیمان خویش وفادار باشید ، یا با كسانى عهد و پيمان بنديد كه به عهد و پيمان خود وفا مى كنند.
- حکمت ۱۶۵ :
لَا طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِي مَعْصِيَةِ الْخَالِقِ.
فرمانبردارى مردم اگر لازمه اش نافرمانى خدا است ، شایسته نیست.
- حکمت ۱۶۸ :
الْأَمْرُ قَرِيبٌ، وَ الِاصْطِحَابُ قَلِيلٌ.
مرگ نزديك است و فرصت صحبت با ياران اندك.
بدون دیدگاه