عقبة بن صلت جُهَنی
در آبگاه جهینه که با مدینه فاصله ی چندانی نداشت، چند تن به امام پیوستند که یکی از آنان عقبة بن صلت بود. اهل جهينه از قبیله ی قُضّاعه بودند.
عقبه، از این منزل تا کربلا هم سفر امام بود. حوادث فراوان دید. خبرهای تلخ شهادت مسلم و هانی و قیس و عبدالله بن مسهر را در راه شنید و از زبان امام شهادت ناگزیر را که پایان و فرجام راه بود. او گسستگان و پیوستگان راه را نیز دید.
عقبه، بیش از ۶۵ سال زيسته بود. محضر پیامبر را درک کرده و از راویان حدیث محسوب می شد در قول و عمل صالح بود و مشهور.
در میان کسانی که از جهينه به امام پیوستند، پیر ترین شخصیت همین عقبه بوده است. و به کربلا آمد و در سلک اصحاب و یاران اباعبدالله، آمادهی جان فشانی و فداکاری شد.
در روز عاشورا، همراه دو یار همراه از جهينه، مجمّع و عباد، در معرض تیرباران صبح قرار گرفت و با تنی خون بار و زخم آگین، با بال و پری از تیر به سمت محبوب بال و پر گشود.
عقبه، در ثبات قدم و عشق ورزی به ساحت اباعبدالله ممتاز و برجسته بود.
بدون دیدگاه